10 Aralık 2015 Perşembe

İki farklı bilanço dönemi yaşanıyor



İki farklı bilanço dönemi yaşanıyor
Bağımsız denetim kapsamındaki şirketlerin aynı hesap dönemine ait, biri defterlerinde kayıtlı olan, diğeri haricen TFRS’ye dönüştürülmüş iki farklı bilançosu olacaktır.
 Türk Ticaret Kanunu Tasarısı Komisyon Üyesi ve Mülga Türkiye Muhasebe Standartları Kurulu eski Başkanı Bülent Üstünel, TTK’da yapılan bazı değişikliklerle beraber ortaya çıkan iki bilançolu döneminin neler getireceğini DÜNYA için kaleme aldı. İşte o yazı: Yeni Türk Ticaret Kanunu tüm sermaye şirketlerinin bağımsız denetime tabi olacağı ve defterlerin tutulmasında ve finansal tabloların hazırlanmasında Türkiye Finansal Raporlama Standartları’na (TFRS) uyulacağı esası üzerine tasarlanmış olmasına rağmen, sonradan yapılan değişiklikle; denetime tabi olacak şirketlerin belirlenmesi yetkisi Bakanlar Kurulu’na bırakılmış, yayımlanan kararname ile yaklaşık 3 bin şirket denetim kapsamına alınmıştır.

Şimdi, denetimsiz kalan 100 bin civarında anonim şirket, kooperatif ve üst kuruluşlar için ikinci bir yasa değişikliği gündemdedir. Bu arada, denetim kapsamında olan ve olmayan tüm şirketlerin defterlerini Vergi Usul Kanunu’na (VUK) göre tutmak ve finansal tablolarını VUK’a göre çıkarmak zorunda oldukları, bunlardan sadece bağımsız denetim kapsamına giren şirketlerin münferit ve konsolide finansal tablolarını TFRS’ye göre hazırlamakla yükümlü oldukları yönünde düzenlemeler yapılmıştır. Gelinen noktada bağımsız denetim kapsamındaki şirketlerin aynı hesap dönemine ait biri defterlerinde kayıtlı olan, diğeri haricen TFRS’ye dönüştürülmüş iki farklı bilançosu olacaktır. Dönüşümün sonuçları özkaynaklara yansıyacağından TFRS bilançosunda, defterlerde kayıtlı olandan farklı bir kar-zarar kalemi oluşacaktır.

Hangi bilanço?

Her iki bilançonun da kendi kuralları açısından doğruluğu söz konusudur. Fakat, başta kar dağıtımı olmak üzere, yedek akçe ayırımı, yönetim kurulu üyeleri kazanç payları, haksız alınan kar payının iadesi, kar payı avansı, şirketten
para çekme yasağı, tahvil ihracında borçlanma sınırı, sermaye azaltılması, iç kaynaklardan sermaye artırımı, sermayenin kaybı gibi pek çok konuda bu bilançolardan birinin esas alınması gerekecektir. Bu da kuşkusuz bağımsız denetimden geçip şirket genel kurullarında onaylandıktan sonra kamuoyuna ilan olunan, doğru olmanın ötesinde gerçeği dürüst bir şekilde yansıttığı varsayılan TFRS bilançosudur. (TTK md. 515)

Tereddütler giderilmeli
Böyle olmakla birlikte şirketler TFRS bilançosu üzerinden aldıkları kararları uygulamada sorunlarla karşılaşacaklardır. Örneğin, TFRS bilançosundaki dağıtılabilir karın, VUK bilançosundaki kardan fazla olduğu ve tamamı dağıtılmak istendiği durumda defterde mevcut olmayan karın dağıtımı nasıl muhasebeleştirilecektir? Dağıtılacak kar fazlası kadar defterlerde yapılacak bir gelir tahakkuku vergi müfettişlerince kurumlar vergisine tabi kazanç olarak yorumlanabilir.

Vergi idaresinin bu konuda açıklama yaparak tereddütleri gidermesi gerekir. Eski Ticaret Kanunu zamanında Sermaye Piyasası Kurumu’nun “küçük olan karın dağıtılması” şeklinde getirdiği çözüm bugün işlerliğini yitirmektedir, çünkü denetim kapsamındaki şirketlerin ticari bilançosu artık TFRS’ye uygun olanıdır. Aksi takdirde, örneğin yıllara yaygın inşaat taahhüt işi yapan bir şirketin TFRS bilançosunda her yıl kar veya zarar oluşurken, aynı yıllara ait VUK bilançosunda inşaatın bitimine kadar kar veya zarar görünmeyecek, dolayısıyla gerçekte kar olduğu yıllarda ne kar dağıtılabilecek, ne avans kar dağıtımı yapılabilecek, ne de ortaklar işletmeden para çekebileceklerdir.

Bu sorunların çözümü, iki bilanço değil tek bir bilançodan (TFRS bilançosundan) söz edilebiliyor olması ile sağlanabilir. Ne var ki, ortada iki bilanço gerçeği vardır ve sorunlara bu zeminde bir çözüm bulunmalıdır.

TFRS bilançosunun defterde görülmesi

Ticari defterlerin işletmenin iktisadi ve mali durumunu ve faaliyet sonuçlarını açıkça görülebilir şekilde ortaya koyması Türk Ticaret Kanunu’nun emredici bir hükmüdür. Bu nedenle doğruluk ve şeffaflık ilkelerine sahip TFRS bilançosu ve dönüşüm kayıtlarının yasal defterlerde yer alması zorunludur.

Bunun için;

1 - Bağımsız denetime tabi şirketlerce yıl boyunca VUK esaslarına göre tutulan defterlerde, son kayıt olan VUK bilançosu maddesinden sonra dönüşümle ilgili düzeltme kayıtları girilmek suretiyle defterlerin TFRS bilançosuyla kapatılması; izleyen yıl defterlerinin TFRS bilançosuyla açılıp, önceki yıl yapılan TFRS dönüşüm maddeleri ters kayıtla iptal edilmek suretiyle açılış kaydının tekrar VUK bilançosu haline getirilmesi ve sonrasında VUK esaslı kayıtlara devam olunması bir çözüm olabilir.

2 - Bunun yerine, yevmiye defterinin kendi akışı içinde bırakılıp, VUK bilançosundan TFRS bilançosuna dönüşüm kayıtlarının sadece envanter defteri üzerinde yapılması aynı amaca hizmet edebilir. Maliye Bakanlığı TFRS bilançosunun vergi beyanında kullanılmasına izin vermesi halinde vergi dairesi onaylı TFRS bilançosu şirketlerce pek çok yerde kullanılabilecek ve şirketler kamu idareleri karşısında iki bilanço derdinden kurtulacaklardır. Genellikle kamu ihalelerinde, ihaleye katılanlardan vergi dairesinden onaylı bilanço sunmaları istenmektedir. TFRS bilançosu, firmayı gerçeğe daha uygun şekilde ifade ettiği için, ihale makamlarının  vergi dairesi onaylı VUK bilançosu yerine TFRS bilançosu istemeleri daha isabetli olacaktır.

Vergi idaresine VUK bilançosu yerine, TFRS bilançosu verilmesinin yaratacağı ek yük, kurumlar vergisi beyannamesi hazırlanırken ticari kara eklenecek veya çıkarılacak kalemlerin sayısının bir miktar artmasından ibarettir. TFRS kayıtları nedeniyle VUK bilançosu karında meydana gelen artışlar toplamının beyannamedeki diğer indirimler arasında, eksilişler toplamının ise matraha eklenecek kanunen kabul edilmeyen giderler içinde birer rakam olarak gösterilmesi yeterli olur. Bunların açılımı, idarenin uygun göreceği detayda beyannameye eklenir.

Şayet şirket tam tasdik yaptırmakta ise yeminli mali müşavir raporunda TFRS karından vergi matrahına geçiş ile ilgili eklemeler veya çıkarmalar izah edileceğinden, bu konu daha önemsiz hale gelecektir.

Bağımsız denetim kapsamı dışında kalan şirketlerin sadece defterlerinden çıkan tek bir VUK bilançosu olacağından, genelde onlarda iki bilanço sorunu ortaya çıkmayacaktır. Böyle olmakla beraber VUK’a tabi olmaları, onların; bilanço rasyoları, kar payı avansı, ortakların şirkete borçlanmaları,  sermayenin karşılıksız kalması gibi durumlarda TFRS’nin avantajlarından yararlanmalarına engel olmamalıdır. Türk Ticaret Kanunu’nun geçici 1’inci maddesindeki TFRS uygulamasını tercih hakkı bunu sağlamaktadır. Bu şirketler isterlerse defterlerini VUK’a göre tutup VUK bilançosundan sonra ilave kayıtlarla ulaşacakları TFRS bilançosunu tek bilanço olarak ilgili otoritelere sunabilmelidirler. Aksi takdirde kişilerin kanun hükümlerinden eşit şekilde yararlanmaları engellenmiş olur.

Bağımsız denetim dışındaki şirketler

Bağımsız denetime tabi olmayan şirketlerin bu şekilde tercih hakkı kullanarak TFRS bilançosu çıkarmaları söz konusu şirketlerin bu tercih nedeniyle bağımsız denetime tabi olmalarını gerektirmez. Bir tek VUK bilançosuna bağlı kalınmasının asıl sakıncası işletme hakkındaki kanaatlerin gerçeği tam olarak yansıtmayan bir VUK bilançosuna dayandırılıyor olmasıdır.

Kaynak:Dünya Gazetesi
(http://www.dunya.com/iki-farkli-bilanco-donemi-yasaniyor-186534h-p2.htm)

8 Aralık 2015 Salı

2016 Yılı Defter Tasdikleri


Cevdet AKÇAKOCA Yeminli Mali Müşavir Bağımsız Denetçi


2016 Yılı Defter Tasdikleri                                                                  Tarih: 08.12.2015 

Bu yıl, özellikle e-deftere geçişlerin de olması ile defter tasdiklerine biraz daha önem vermek gerekmektedir. I
) 2016 yılında e-deftere geçecek firmalar

2014 yılında brüt satış hasılatı 10 milyon lirayı aşan mükellefler 2016 yılında e-defter kullanmak mecburiyetindedir.

a) E-defter uygulamasına geçen şirketler noterde yevmiye ve defteri kebir (büyük defter) onayı yaptırmayacak, Maliye Bakanlığından e-defter kullanımı için gerekli prosedürü yerine getirecektir. 

b) e-defter uygulamasına yeni geçen şirketler 

1- Bir önceki yılın yevmiye defterine kapanış tasdiklerini 30.06.2016 tarihine kadar yaptıracaktır.

2- Envanter, pay defteri, yönetim kurul karar defteri, genel kurul toplantı ve müzakere defteri tutulacak ve 2015 yılı içinde noterde açılış onayı yaptırılacaktır. (Sayfaları yeterli olanlar için devam tasdiki yaptırılır.)

II) 2016 Yılında Fiziki Ortamda Defter Tutacak Şirketler

a) Yevmiye
b) Defterikebir
c) Envanter
d) Pay Defteri
e) Yönetim Kurulu Karar Defteri (Limited Şirketlerde Müdürler Kurulu Karar Defteri)
f) Genel Kurul Toplantı ve Müzakere Defteri
g) Damga Vergisi Defteri (A.Ş.ler için) 
Geçen yıllarda olduğu gibi 2015 yılında defterlerinin açılış tasdiklerini noterlere yaptıracaklardır.

III) Defterlerin Kapanış Onayları

a) Yönetim Kurulu karar defteri 2016 yılının ocak ayı sonuna kadar kapanış onayı notere yaptırılacaktır.
b) Yevmiye defteri 2016 yılı Haziran ayı sonuna kadar kapanış onayı yaptırılacaktır.

IV) Eski defterlerin 2016 yılında da kullanılması halinde ocak 2016 sonuna kadar noterde onay yenilenerek tutulabilecek defterler

Yönetim Kurulu Karar Defteri
Müdürler Kurulu Karar Defteri
Yevmiye Defteri
Envanter Defteri
Defteri Kebir

Pay Defteri ve Genel Kurul Toplantı ve Müzakere Defteri daha önce tasdik edilmişse yeterli sayfaların bulunması halinde devam tasdiki yaptırılmayabilir, biz özellikle genel kurul toplantı ve müzakere defterinin devam tasdiki yaptırılmasını tavsiye ederiz.

2016 yılı defter tasdiklerinde özellikle e-deftere geçiş sürecinin de göz önüne alınarak daha dikkatli olunmasını tekrar hatırlatalım.


Kaynak: www.MuhasebeTR.com
(Bu makale yazılı veya elektronik ortamda kaynak göstermeden yayınlanamaz. Kaynak göstermeden yayınlayanlar hakkında yasal işlem yapılacaktır .)
 



17 Kasım 2015 Salı

Principles of Accounting

http://www.principlesofaccounting.com/

Genel İmal Giderlerinin Üretim Maliyetlerine Yüklenmesi



Genel İmal Giderlerinin Üretim Maliyetlerine Yüklenmesi
Hüseyin Yalçın
YMM / Tax Partner
huseyinyalcin@hsyaudit.com
(11.10.2012)

Tüm Makaleleri

1-Genel Bilgi

Genel imal giderlerinin esas üretim gider yerlerine dağıtılması gerekir. Bu nitelikteki giderlerin bazıları direkt olarak ilgili gider yerlerine aktarılabilir. Bazılarının ise giderin niteliği ve imal edilen mallar arasındaki ilişkiye dayalı olarak anlamlı dağıtım ölçüsü (anahtarı) ile gider yerlerine dağıtılması gerekmektedir.
Genel imal giderlerinin tamamı mamullerin maliyetine aktarılmaz. Bir kısmı imalat ve stok maliyetlerine verilirken bir kısım satışların maliyetine, bir kısmı da sonuç hesaplarına aktarılacaktır.

2-Genel İmal Giderlerinin Dağıtım Ölçüsü

Vergi yasalarında ve muhasebe sistemi uygulamasında dağıtım ölçülerine ilişkin bir düzenleme yoktur.
Her işletme kendi bünyesine uygun, giderleri dağıtılacak gider yerinden yararlanmayı en iyi biçimde ölçebilecek objektif dağıtım anahtarını belirlemelidir.
Genel imal giderlerinin üretim maliyetine yüklenmesinde kullanılan ölçülerden bazıları şunlardır:
·         Direkt işçilik saatleri ölçüsü,
·         Direkt işçilik ücretleri ölçüsü,
·         Makine saatleri ölçüsü,
·         Esas maliyet ölçüsü,
·         Kullanılan elektrik enerjisi miktarı ölçüsü,
·         Direkt ilk madde ve malzeme maliyeti ölçüsü
Direkt İşçilik Saatleri Ölçüsü
Emek yoğun sanayi kuruluşlarında geçerli olan ve sıklıkla kullanılan bir ölçüdür.
Genel imal giderlerinin dağıtımında, esas üretim gider yerlerindeki direkt işçilik saatlerinin toplam işçilik saatine olan oranı esas alınır.
Örnek
İşletmede 3 farklı esas üretim gider yeri vardır. Her bir esas üretim gider yeri için yapılmış direkt işçilik saatleri aşağıdaki gibidir:
A esas üretim gider yeri 25 saat
B esas üretim gider yeri 15 saat
C esas üretim gider yeri 40 saat
Toplam işçilik Saati80 saat
İşletmede bir yardımcı üretim yeri vardır. Dönem içerisinde bu yardımcı üretim yerinde oluşan genel imal giderlerinin toplamı 60.000,00 TL’dir.
Her bir esas üretim gider yerinin maliyetine eklenecek genel imalat gideri aşağıdaki gibi olacaktır:
A esas üretim gider yeri (25 / 80) x 60.000,00=  18.750,00
B esas üretim gider yeri (15 / 80) x 60.000,00=  11.250,00
C esas üretim gider yeri (40 / 80) x 60.000,00= 30.000,00
Toplam  60.000,00
Direkt İşçilik Ücretleri Ölçüsü
Bu yöntem daha çok gider yerlerinde işçilik ücretlerinde önemli farklılıkların olmadığı durumlarda uygulanmaktadır.
Genel imal giderlerinin dağıtımında, esas üretim gider yerlerindeki direkt işçilik giderlerinin toplam işçilik giderlerine olan oranı esas alınır.
Örnek
İşletmede 4 farklı esas üretim gider yeri vardır. Her bir esas üretim gider yeri için yapılmış direkt işçilik giderleri aşağıdaki gibidir:
A esas üretim gider yeri 2.500,00 TL
B esas üretim gider yeri 1.500,00 TL
C esas üretim gider yeri 3.000,00 TL
D esas üretim gider yeri 2.000,00 TL
Toplam işçilik gideri9.000,00 TL
İşletmede bir yardımcı üretim yeri vardır. Dönem içerisinde bu yardımcı üretim yerinde oluşan genel imal giderlerinin toplamı 5.400,00 TL’dir.
Her bir esas üretim gider yeri maliyetine eklenecek genel imalat gideri aşağıdaki gibi olacaktır:
A esas üretim gider yeri (2.500,00 / 9.000,00) x 5.400,00 = 1.500,00
B esas üretim gider yeri (1.500,00 / 9.000,00) x 5.400,00 =  900,00
C esas üretim gider yeri (3.000,00 / 9.000,00) x 5.400,00 =  1.800,00
D esas üretim gider yeri (2.000,00 / 9.000,00) x 5.400,00 = 1.200,00
Toplam5.400,00
Makine Saatleri Ölçüsü
Makinelerin yoğun kullanıldığı üretim işletmelerinde bu yöntem geçerli bir yöntemdir.
Genel imal giderlerinin dağıtımında, esas üretim gider yerlerindeki makine saatinin toplam makine saatine olan oranı esas alınır.
Örnek
İşletmede 2 farklı esas üretim gider yeri vardır. Her bir esas üretim gider yeri için kullanılan makine saati miktarları aşağıdaki gibidir.
A esas üretim gider yeri 50 saat
B esas üretim gider yeri 40 saat
Toplam makine Saati90 saat
İşletmede bir yardımcı üretim yeri vardır. Dönem içerisinde bu yardımcı üretim yerinde oluşan genel imal giderlerinin toplamı 9.000,00 TL’dir.
Her bir esas üretim gider yeri maliyetine eklenecek genel imalat gideri aşağıdaki gibi olacaktır:
A esas üretim gider yeri (50 / 90)x 9.000,00 =  5.000,00
B esas üretim gider yeri (40 / 90)x 9.000,00 =  4.000,00
Toplam9.000,00
Esas Maliyet Ölçüsü
Esas maliyet direkt ilk madde ve malzeme ile direkt işçilik giderlerinden oluşmaktadır. Bu giderlerin toplamı esas alınarak genel imal gideri dağıtımı yapılabilir.
Genel imal giderlerinin dağıtımında, esas üretim gider yerlerindeki esas maliyetin toplam esas maliyete olan oranı esas alınır.
Örnek
İşletmede 4 esas üretim gider yeri vardır. Her bir esas üretim gider yeri için yapılmış direkt işçilik ve ilk madde malzeme giderleri aşağıdaki gibidir:
 İşçilikİlk Madde MalzemeToplam
A esas üretim gider yeri 7.500,00 TL 12.500,00 TL  20.000,00 TL
B esas üretim gider yeri 2.500,00 TL 7.500,00 TL 10.000,00 TL
C esas üretim gider yeri 4.000,00 TL 10.000,00 TL 14.000,00 TL
D esas üretim gider yeri 2.000,00 TL 4.000,00 TL 6.000,00 TL
Toplam Esas Maliyet50.000,00 TL
İşletmede bir yardımcı üretim yeri vardır. Dönem içerisinde bu yardımcı üretim yerinde oluşan genel imal giderlerinin toplamı 10.000,00 TL’dir.
Her bir mamulün maliyetine eklenecek genel imalat gideri aşağıdaki gibi olacaktır:
A esas üretim gider yeri (20.000,00 / 50.000,00) x 10.000,00 =  4.000,00
B esas üretim gider yeri (10.000,00 / 50.000,00) x 10.000,00 =    2.000,00
C esas üretim gider yeri (14.000,00 / 50.000,00) x 10.000,00 =  2.800,00
D esas üretim gider yeri (6.000,00 / 50.000,00) x 10.000,00 = 1.200,00
Toplam10.000,00

3-Genel İmal Giderlerinin Dağıtım Yöntemleri

Genel imal giderlerini yardımcı hizmet ve üretim gider yerlerinden esas üretim ve diğer gider yerlerine dağıtılmasında kullanılan dağıtım yöntemleri, dağıtımın ilk aşaması olup, buna ikinci dağıtımda denilmektedir.[1] Bu dağıtımda kullanılan yöntemlerin bazıları aşağıdaki gibidir:
Basit Dağıtım
Bu yöntemde, yardımcı üretim gider yerlerinde oluşan giderler, diğer yardımcı üretim gider yerlerine pay verilmeksizin, doğrudan esas üretim gider yerlerine dağıtılır.
Örnek
İşletmede 4 esas üretim gider yeri ve 2 yardımcı üretim gider yeri vardır. Yardımcı üretim gider yerlerinde oluşan giderler işçilik ücretleri ölçüsü esas alınarak dağıtılacaktır.
 Her bir üretim gider yeri için yapılmış direkt işçilik ücretleri ve yardımcı üretim gider yerlerinde oluşan toplam giderler aşağıdaki gibidir:
 İşçilikToplam Gider
A esas üretim gider yeri 7.500,00  
B esas üretim gider yeri 2.500,00  
X yardımcı üretim gider yeri 4.000,00 14.000,00
Y yardımcı üretim gider yeri 2.000,00 6.000,00
Yardımcı üretim yerlerinde oluşan giderlerden, diğer yardımcı üretim gider yerlerine pay verilmeyeceği için, dağıtım ölçüsü tespit edilirken, yardımcı üretim gider yerlerinde oluşan işçilik ücretleri dikkate alınmayacaktır.
Toplam işçilik ücretleri= 7.500,00 TL + 2.500,00 TL= 10.000,00 TL
X yardımcı üretim yerinde oluşan genel imal giderinin dağıtımı
 İşçilikToplam
A esas üretim gider yeri (7.500,00 TL / 10.000,00) x 14.000,00= 10.500,00
B esas üretim gider yeri (2.500,00 TL / 10.000,00) x 14.000,00= 3.500,00
TOPLAM14.000,00

Y yardımcı üretim yerinde oluşan genel imal giderinin dağıtımı
 İşçilikToplam
A esas üretim gider yeri (7.500,00 TL / 10.000,00) x 6.000,00= 4.500,00
B esas üretim gider yeri (2.500,00 TL / 10.000,00) x 6.000,00= 1.500,00
TOPLAM6.000,00
Kademeli Dağıtım
Bu dağıtım yöntemi imalat muhasebesi literatüründe yöndeş dağıtım, şelale sistemi ve ip merdiven usulü olarak da anılmaktadır.
Bu yöntemde yardımcı gider yerleri dağıtım tablosunda kendisinin sağında bulunan yardımcı ve esas ve diğer gider yerlerine pay verir. Kendisi öncekilerden pay almaz. Bu nedenle gider yerlerinin dağıtım tablosunda yerleştirilmesi önem arz eder. Bunun için gider yerlerinin kendi aralarında en çok hizmet veren gider yeri kendisinin daha az hizmet aldığı gider yerinden daha önce yer alır. Kısaca en fazla hizmet veren gider yeri en başa alınarak tabloda gider yerleri sıralanır.
Örnek
İşletmede 4 esas üretim gider yeri ve 2 yardımcı üretim gider yeri vardır. Yardımcı üretim gider yerlerinde oluşan giderler işçilik saati ölçüsü esas alınarak dağıtılacaktır.
 Her bir üretim gider yeri için yapılmış direkt işçilik saatleri ve üretim gider yerlerinde oluşan toplam giderler aşağıdaki gibidir:
 İşçilik SaatiToplam
A esas üretim gider yeri 40 400.000,00
B esas üretim gider yeri 60 700.000,00
X yardımcı üretim gider yeri 15 60.000,00
Y yardımcı üretim gider yeri 20 16.000,00
TOPLAM1.176.000,00
X yardımcı üretim yerlerinde oluşan giderlerden, y yardımcı üretim gider yerine pay verilecektir.
 Toplam işçilik saati= 40 + 60 + 20 = 120
X yardımcı üretim yerinde oluşan genel imal giderinin dağıtımı
 İşçilikToplam
A esas üretim gider yeri (40 / 120) x 60.000,00 = 20.000,00
B esas üretim gider yeri (60 / 120) x 60.000,00 = 30.000,00
Y yardımcı üretim gider yeri (20 / 120) x 60.000,00 = 10.000,00
TOPLAM60.000,00
Y yardımcı üretim yerinde oluşan genel imal giderinin dağıtımı
Toplam işçilik saati = 40 + 60 = 100
Dağıtıma esas olan gider= 16.000,00 TL + 10.000,00 TL = 26.000,00 TL
(Y yardımcı üretim gider yerinde 1. dağıtım sonucu oluşan 16.000,00 TL gider vardı. X yardımcı üretim yerinde oluşan giderlerin 2 dağıtımında, y yardımcı üretim yerine 10.000,00 TL pay verildiği için, y yardımcı üretim gider yerinde oluşan gider toplamı 26.000,00 TL olmuştur.)
 İşçilikToplam
A esas üretim gider yeri (40 / 100) x 26.000,00 = 10.400,00
B esas üretim gider yeri (60 / 100) x26.000,00 = 15.600.00
TOPLAM26.000,00
Esas Üretim Gider Yerlerinde Oluşan Giderler
 1.Dağıtımdan GelenX Yardım Üretim Gid. YerindenY Yardım Üretim Gid. YerindenToplam
A esas üretim gider yeri 400.000,00 20.000,00 10.400,00 430.400,00
B esas üretim gider yeri 700.000,00 30.000,00 TL 15.600.00 745.600,00
TOPLAM1.176.000,00
Standart Dağıtım
Bu dağıtıma, götürü ve planlı dağıtım gibi adlarda verilmektedir. Daha çok standart maliyet sistemi uygulandığında kullanılan bir yöntemdir.
Bu yöntem; dağıtıma tabi yardımcı üretim ve hizmet gider yeri giderlerinin, tahmin yoluyla veya bütçeler aracılığı ile belirlenerek, saptanan dağıtım oranlarına göre ilgili gider yerlerine dağıtılması esasına dayanır.[2]
Dağıtım standart olarak belirlenen giderlere göre yapıldığından, fiili giderler ile dağıtıma tabi tutulan standart giderler arasında farklar oluşabilir. Eksik veya fazla yüklemeden ortaya çıkan bu farkların dağıtılmasında, önceden belirlenen oranlardan yararlanılarak esas üretim gider yerlerine dağıtılması yoluna gidilir.
Örnek
İşletmede 4 esas üretim gider yeri ve 2 yardımcı üretim gider yeri vardır. Yardımcı üretim gider yerlerinde oluşan giderler işçilik saati ölçüsü esas alınarak dağıtılacaktır.
Bütçelenen giderler ile fiili giderler arasında oluşacak farklar aşağıdaki oranlar esas alınarak esas üretim gider yerlerine dağıtılacaktır.
 Dağıtım Oranı (%)
A esas üretim gider yeri 65
B esas üretim gider yeri 35
İkinci dağıtımda kullanılan direkt işçilik saatleri aşağıdaki gibidir:
 İşçilik Saati
A esas üretim gider yeri 20
B esas üretim gider yeri 30
X yardımcı üretim gider yeri 2
Y yardımcı üretim gider yeri 4
Yardımcı üretim gider yerleri için bütçe ile belirlenen giderler ve fiili olarak gerçekleşen giderler aşağıdaki gibidir:
 Bütçelenen Gider (Tahmin Edilen)Gerçekleşen Gider (Fiili Gider)
X yardımcı üretim gider yeri 20.000,00 15.000,00
Y yardımcı üretim gider yeri 30.000,00 40.000,00
TOPLAM50.000,00 55.000,00
Yardımcı üretim yerleri için bütçe ile belirlenen giderler aşağıdaki şekilde dağıtılmıştır:
X yardımcı üretim yerinde oluşan genel imal giderinin dağıtımı
Toplam işçilik saati = 20 + 30 + 4 = 54
   Toplam
A esas üretim gider yeri (20 / 54) x 20.000,00 = 7.407,40
B esas üretim gider yeri (30 / 54) x 20.000,00 = 11.111,11
Y yardımcı üretim gider yeri (4 / 54) x 20.000,00 = 1.481,49
Toplam20.000,00
Y yardımcı üretim yerinde oluşan genel imal giderinin dağıtımı
Toplam işçilik saati = 20 + 30 + 2 = 52
   Toplam
A esas üretim gider yeri (20 / 52) x 30.000,00 = 11.538,46
B esas üretim gider yeri (30 / 52) x 30.000,00 = 17.307,69
X yardımcı üretim gider yeri (2 / 52) x 30.000,00 = 1.153,85
Toplam30.000,00
Farkların Tespiti
 (A) Bütçelenen(B) Gerçekleşen(C) Dağıtımdan Gelen(D) Toplam
(B+C)
Fark
(D-A)
X yardımcı üretim gider yeri 20.000,00 15.000,00 1.153,85 16.153,85 -3.846,15
Y yardımcı üretim gider yeri 30.000,00 40.000,00 1.481,49 TL 41.481,49 11.481,49
Toplam50.000,00 55.000,00  57.635,34 7.635,34
Bu duruma göre; esas üretim gider yerlerine standart olarak yüklenen yardımcı üretim gider yerleri giderleri 7.635,34 TL eksik yüklenmiştir. Bu fark daha önceden belirlenen oranlara göre esas üretim gider yerlerine dağıtılacaktır.
 Standart Olarak EklenenFarkToplam
A esas üretim gider yeri 18. 945,86
(7.407,40 + 11.538,46  )
4.962,95
(7.635,34 x %65)
23.908,83
B esas üretim gider yeri 28.418,96
(11.111,11 + 17.307,69)
2.672,21
(7.635,34 x %35)
31.091,17
Toplam55.000,00


[1] Gider çeşitlerinin gider yerlerine dağıtılması 1. dağıtım, yardımcı üretim gider yerlerinde toplanan giderlerin esas üretim gider yerlerine dağıtılması 2. dağıtım  ve esas üretim gider yerlerinde toplanan giderlerin üretilen mamul maliyetlerine yüklenmesi 3. dağıtım olarak adlandırılmaktadır.
[2]Prof.  Dr. Nalan Akdoğan, Maliyet Muhasebesi Uygulamaları, Ankara 1998, Sf 396